{Αν το δούμε από την πιο θετική πλευρά του, θα το βιώσουμε ως μια δεύτερη ευκαιρία για restart, χαλάρωση, οργάνωση και άπειρο cocooning.}

Ζούμε τις πρώτες ημέρες της χειμερινής καραντίνας κι ο χρόνος μοιάζει να είναι πολύ σχετικός και παρεξηγημένος.

Έχουμε την επιλογή να διαθέσουμε την ενέργειά μας σε πράγματα και πλάσματα που μας κάνουν χαρούμενους. Και μόνο. Αφού καταλάβαμε κι από την πρώτη φορά πως η αγάπη είναι το μόνο συστατικό της ζωής που “δένει” όλες τις συνταγές της.

Συντροφικότητα, αλληλεγγύη, προσφορά, αυτοεκπλήρωση. Με λίγη αγάπη παραπάνω μπορούν να συμβούν θαύματα.

Ωραία, μες στο σπίτι θα οραματιστούμε καλύτερους κόσμους και θα χαρούμε όμορφες και -πολύ σύντομα- γιορτινές στιγμές.

-“Μαμά, με αυτή την πιτζάμα είσαι πολύ όμορφη, αυτή θέλω να φοράς”!

Θα στολίσουμε το δέντρο, σήμερα κιόλας, και θα είμαστε μόνο περιποιημένοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Ναι. Γιατί σεβόμαστε τον εαυτό μας. Βαρύ;

Γιατί αγαπάμε τους γύρω μας; Οπωσδήποτε. Γιατί έχουμε την… έντιμη εσωτερική ανάγκη να νοιώθουμε καλά, υπέροχα, ξεχωριστά. Να ζούμε με ένα θετικό κίνητρο και αισιόδοξη διάθεση.

Σε λίγο ο ήλιος θα κρυφτεί. Δεν πειράζει. Ας μείνουν τα λαμπερά φωτάκια, οι ζεστές αγκαλιές, και οι χουχουλιάρικες ρόμπες.